rymować — ndk IV, rymowaćmuję, rymowaćmujesz, rymowaćmuj, rymowaćował, rymowaćowany «składać rymy; pisać wiersze, zwłaszcza słabe, mające na względzie tylko dobieranie rymów» Rymować z zapałem. ∆ Utwór rymowany «utwór pisany mową wiązaną, mający rymy»… … Słownik języka polskiego
rymować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ia, rymować sięmuje się {{/stl 8}}– zrymować się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} tworzyć rym, być zrymowanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wersy rymujące się parzyście. Posłuchaj, czy to się zgrabnie rymuje … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rym — I m IV, D. u, Ms. rymmie; lm M. y 1. lit. «zgodność brzmienia końcowych części co najmniej dwu wyrazów (zwykle poczynając od akcentowanej samogłoski), występująca najczęściej na końcu poszczególnych wersów utworu poetyckiego» ∆ Rym gramatyczny… … Słownik języka polskiego
rymowanie — n I rzecz. od rymować Miał wielką łatwość rymowania … Słownik języka polskiego
wiersz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «utwór pisany mową wiązaną, ukształtowany przez rytm, często także przez rym; krótki utwór poetycki, charakterystyczny układ takiego utworu» Wiersz okolicznościowy, patriotyczny, miłosny. Wiersze dla dzieci. Wiersz na … Słownik języka polskiego
wierszować — ndk IV, wierszowaćszuję, wierszowaćszujesz, wierszowaćszuj, wierszowaćował, wierszowaćowany przestarz. dziś zwykle w imiesłowie biernym «układać wiersze, rymy, mówić, pisać wierszem, rymami; rymować» Utwór wierszowany. Wierszowany opis przyrody … Słownik języka polskiego
zrymować (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rymować (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
